We kennen allemaal de dagelijkse sleur en het hamsterwiel.
Iedereen in het gezin doet wat hij normaal doet.
De ene week volgt op de andere.
Druk met school, werk, sport en andere vrijetijdsactiviteiten.
Alle praktische klusjes zoals de was, schoonmaken, boodschappen doen, koken en huiswerk maken met de grote kinderen.
Een kind dat 24 uur per dag je volledige aandacht opeist en een kind dat — hoeveel je ook van ze houdt — je in een afmattende situatie brengt en je voor praktische uitdagingen stelt die onoplosbaar lijken.
- Moet ik minder gaan werken als mijn vrije tijd ineens een extra fulltime baan is?
- Kunnen onze financiën overeind blijven als ik/wij minder gaan werken?
- Zal mijn werkgever begrijpen dat mijn kind vaak ziek is?
- Hebben mijn collega's het gevoel dat ik ze in de steek laat als ik niet kom werken?
- Moet ik verlof aanvragen?
- Wat moet ik doen als mijn speciale kind niet goed gedijt in een reguliere kinderopvang?
- Ik kan mijn kind niet meenemen om boodschappen te doen, hoe los ik dit op?
- Ik kan mijn gezonde broertjes en zusjes 's middags niet meer meenemen naar sport en het is moeilijk geworden om huiswerkbegeleiding te regelen. Ben ik een slechte moeder omdat ik mijn energie besteed aan mijn kind met speciale behoeften?
- Heb ik geen tijd voor mijn vrienden?
- Mijn echtgenoot mist me, maar ik kan intimiteit nu niet aan!
Het spreekt voor zich dat de gezinsidylle afbrokkelt omdat iedereen na verloop van tijd beperkte middelen heeft.
We kunnen allemaal extra energie mobiliseren en onbeperkte kracht vinden wanneer we die nodig hebben.
Maar alleen voor een bepaalde tijd — daarna eist het zijn tol van lichaam en geest.
Als we niet voor onszelf zorgen, als we niet reageren op de signalen die ons lichaam ons stuurt, worden we ziek.
In deze situatie kunnen we het ons niet altijd permitteren om naar het lichaam te luisteren, omdat er een gezin is dat afhankelijk is van onze dagelijkse bijdrage….op, op, op….er is wasgoed, voedselpakketten en al het andere voordat je op de bank kunt gaan zitten op de bank en ga wandelen, zodat u wat tijd voor uzelf kunt hebben en nieuwe energie kunt opdoen.
Sommige mensen ontwikkelen stress, depressie, woede en huilbuien, wat alleen maar natuurlijk is omdat je voor onoplosbare uitdagingen staat terwijl je met ZOVEEL emoties omgaat.
Bovendien heb je misschien je eigen interesses moeten opgeven omdat er geen tijd en energie is en het dagelijks leven plotseling zinloos is buiten je functie als 'praktisch varken' thuis.
Als je deze frustratie nu ervaart, moet je weten dat de meeste kinderafdelingen een psycholoog in dienst hebben. Dit is iemand met wie je GRATIS kunt praten.
Ze kunnen je helpen om de situatie te verwerken en je praktische hulpmiddelen geven om sommige van je problemen aan te pakken.
Bovendien werkt praten met iemand die er niet emotioneel bij betrokken is altijd catharsisch, omdat je dan eerlijk kunt zijn.
Als je de situatie kent, help anderen dan te beseffen dat ze NIET alleen zijn. Dat machteloosheid, gevoelens van ontoereikendheid en een uitgesproken bezorgdheid over de toekomst ALLEMAAL NATUURLIJK zijn!
Deel je advies of verhaal om ons een kijkje te geven in de ongepolijste realiteit van het hebben van een kind met speciale behoeften in het gezin.
